Tessa Govers (25) is gestrand in Cusco, Peru. Vanwege de coronadreiging kan ze letterlijk geen kant meer uit. Vanuit haar hostel schrijft ze voor KijkopBergenopZoom.nl over het dagelijks leven in quarantaine. Vandaag haar zesde blog in de serie ‘gestrand in Peru’: De laatste dag 2.0
door: Tessa Govers
Sommigen zullen misschien denken: “Hè, dinsdag was toch de laatste dag?” Dat was inderdaad ook de hoop en verwachting maar daar zijn helaas vele stokjes voor gestoken door de Peruviaanse regering met als resultaat dat ik nog steeds in Cusco zit. Er hebben wel wat veranderingen plaatsgevonden, dus daar kan ik zeker nog een blog mee vullen!
Waar ik dinsdag wel om kon janken, daar kan ik nu gelukkig wel de ironie van inzien, namelijk deze quote uit mijn vorige blog: “telkens de wisselende verhalen en valse hoop, dus naar alle waarschijnlijkheid had ik dan iets in een blog geschreven en de dag erna zou dat al niet meer het geval zijn.” Ironisch hè? Want uiteindelijk bleek die blog eigenlijk nog het grootste wisselende verhaal van afgelopen periode en deze hoop was ook nog eens als hardste de grond ingestampt.
Chaos
Hoe zag onze dinsdag eruit? Ik zal beginnen bij het begin. De chaos startte namelijk vrij vroeg al, want de Duitsers zouden gaan vertrekken! Uiteindelijk had iedereen zijn spullen gepakt, klaar om te gaan, maar dat duurde en dat duurde maar… In de tussentijd werden de namen van de Nederlanders en Zwitsers opgenoemd. Wij zouden naar het hotel gaan en dan zouden we dus de dag erna eindelijk op het vliegtuig naar Amsterdam kunnen! De Zwitsers gingen met het eerste busje mee en wij zouden met een volgend busje worden gebracht, maar dit busje is dus nooit mee gekomen…
‘Ontsnappingsroute’
Waarom? Blijkbaar had de Peruviaanse overheid lucht gekregen van het feit dat het verplaatsen naar het hotel een soort ‘ontsnappingsroute’ was en daarom zijn wij dus niet meer naar het hotel gemogen… De Zwitsers zaten dus uiteindelijk wel op onze vlucht en wij bleven achter… Ook wel wederom ironisch, de Zwitsers zijn dus namelijk woensdag naar Nederland gevlogen en als alles meezit dan vliegen wij morgen naar Zwitserland. De Duitsers zijn trouwens dinsdag ook niet meer vetrokken door hetzelfde optreden van de Peruviaanse overheid en volgens mij hopen zij morgen ook op de Zwitserse vlucht mee te kunnen.
Alsnog verplaatst
De grootste grap is eigenlijk nog dat we dinsdags dus niet meer naar het hotel mochten worden verplaatst en woensdag kregen we de mededeling dat we toch alsnog wel naar het hotel worden verplaatst. Bijzonder hè? Heel jammer, zo’n dag te laat, want nu gingen we dus naar een hotel met nog geen uitzicht op een vlucht, waar we niet van de hotelkamer af mochten en waar je 60 dollar per nacht voor moet aftikken. We kregen wel te horen dat dit door de overheid betaalt zou worden. Gelukkig maar, aangezien ik hier momenteel tegen mijn wil zit.
Geen keus
Ik had geen keus, we moesten hier naartoe en naar mijn idee is het véél te duur en dit gaat zeker mijn pet te boven. Ik zit hier ondertussen al vier nachten en hopelijk is dus vannacht mijn laatste nacht, reken maar uit … Reken het voor het idee vooral even uit! Gisteren kregen we namelijk van de consul even de vrolijke mededeling dat Den Haag toch ‘nee’ had gezegd tegen de vooraf toegekende vergoeding van onze nachten hier. Dat is toch een flinke domper. Geen zorgen, dit zal nog een staartje krijgen, aangezien wij ondertussen meerdere malen financieel in de steek zijn gelaten waar zo ongeveer alle andere ambassades wel voor die kosten opkomen.
Ingesprayed met pure alcohol
Bij aankomst in dit hotel werd iedereen volledig ingesprayed met pure alcohol, we mochten niks aanraken en we moeten op onze kamer blijven totdat we eraf mogen om te vertrekken. Lekker vooruitzicht hè? Iedere ochtend, middag en avond wordt eten aan de deur bezorgd, oftewel men zet het op de gang, klopt aan en loopt weg en dan mag je het van de gang pakken. Hoe ik verder de dag doorkom is met veel in bed chillen, veel mijn telefoon in de gaten houden of we ondertussen al mogen vertrekken, maar gelukkig ook nog met wat andere dingen!
Videocall workout
We hebben al een videocall workout gedaan met onze oude kamergenoten, met het thuisfront een videocall gedaan en Catan gespeeld, met vriendinnen hetzelfde en ‘30 seconds‘ met ze gespeeld, dus ik kom de dagen gelukkig wel door! Daarnaast ben ik sinds gisteren ook met duiken open water theorie begonnen en een paar dagen terug nog een sollicitatie de deur uitgedaan, dus gelukkig kan ik mijn tijd ook nog een beetje nuttig gebruiken.
Goed beu
Afgezien van het feit dat ik mijn tijd nog enigszins nuttig probeer te gebruiken, begin ik het eerlijk gezegd nu toch wel goed beu te raken. Ik wil zó graag morgen op dat vliegtuig en op zijn minst terug naar Europa, want vanuit Zwitserland kom ik echt wel weer terug thuis. Helaas zitten onder de repatriëring van morgen nog wat haken en ogen… Ineens zijn we gisteren allemaal getest op corona of de antistoffen tegen corona, er is zelfs onduidelijkheid over waar ze op testen, belachelijke bende incapabele mensen. We wachten dus nog steeds op een uitslag, waarvan je normaal gesproken de resultaten binnen 30minuten van hebt (omdat het een sneltest voor antistoffen is!!). Afhankelijk van die testen mag men wel/niet mee op het vliegtuig. Jullie begrijpen dus wel hoe zenuwachtig en stressvol het hier nu is… Steek alsjeblieft een kaarsje voor me aan en hopelijk zie ik iedereen snel weer!
De eerder verschenen blogs in deze serie:
- Vrijdag 20 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (1)
- Zondag 22 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (2): Verjaardag
- Woensdag 25 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (3): Gevangenschap
- Zondag 29 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (4): Positiviteit
- Dinsdag 7 april – Blog ‘gestrand in Peru’ (5): De laatste dag?